داشتم برمیگشتم از سرکار که یکی از بچه ها (دوستانم از دانشگاه تهران) تماس گرفت:
امیر محمد سلام خوبی ؟
- سلام مرسی خوبم چه خبرا ؟
امیرمحمد، امیرمحمد فوت کرد 😢
- عه چیشده درست صحبت کن ببینم چیشده؟
کشتنش 😭
- میگم چیشده ؟
هیچی - خفتش کردن و بعدش زدنش و کشتنش
من زدم بغل خیابون و گریه کردم همین فقط همین.
امیرمحمد خالقی دوست خوبم غصه مخور به جای بهتری رفتی رفیق …
مثل تمامی دانشجویانی که به خاطر حرف زدن و خواستار حق شهروندی مورد تجاوز قرار گرفتن و کشته شدن، هیچ وقت یادم نمیره. خیلی از دانشجویای امیرکبیر که بیشترین تعداد رفیقام اونجان (خودمم امیرکبیر دانشجو بودم) و مورد تهاجم نیروی های یگان ویژه قرار گرفتیم.
فراموش نمی کنیم.
الانم این دوستم امیرمحمد خالقی مرگ مشکوکی داره با اینکه به گفته دولت این به خاطر خفت گیری بوده ولی شما خودتونو بذارید جای قاضی. کلاه خودتو قاضی کنید. وسط تهران و اینم مناطق شلوغ تهران مثل ۱۰ و ۶ خفت گیر بیاد به قصد کشت دزدی کنه و بعدش بگن پرونده ناکام مونده و شناسایی مجرمین اینقدر طول بکشه.
اینا به کنار
چرا همیشه از دانشجویای دانشگاه ما و تهران و شریف قربانی میدیم ؟
آیا این نیس که دولت هرکی سرسش به تنش بی ارزه ساقط میکته ؟
هرچی نخبه و با سواده یا فرار میکنه یا میمیره ؟
چتونه ؟
مریضید ؟ هستید به خدا که هستید.
هر چی میکشیم از دست حکومت میکشیم از دلار ۱۰۰ هزار تومنی و سکه ۹۰ میلیونی و …
از هرچی آرزو و امید حرف بزنی برا ما کنسله
بعد امنیت جانی هم نداریم تو این کشور ؟
این بود امنیت داریم ؟
پس اگر امینت اینه و داریمش ،این مرگ و میر ها مثل چپ شدن اتویوس مدارس دخترانه - مسموم کردن دخترانی دبیرستانی - کشتن دانشجویان و غیره … همیش زیره سر حکومت جمهوری اسلامیه ولاغیر. به خانواده داغ دیده امیرمحمد خالقی تسلیت میگم همونطور که به تمامی مادران و پدران داغ دیده هواپیمای اوکراین میگم همونطور که به داغ دیده های سال ۹۵ میگم به داغ دیده های ۹۸ میگم به داغ دیده های ۴۰۱ میگم به داغ دیده های زن زندگی آزادی میگم. به جامعه دانشجویان و فعال و باسواد کشورم میگم
همه اون جوون هایی که فوت کردن دوستان من بودن به شخصه یکی دوتاشون از رفیقام بودن و هم دانشگاهی بودیم.
اگر به آخرت اعتقاد دارید پس میدید
تسلیت میگم